ASTROFISIKA

Termino astrofisikoak kontatzen du garapenera eta astronomiari aplikatutako fisikaren ikerketara. Astrofisikak fisika darabil ezaugarriak eta bere legeen, formulen eta tamainen bidez izarren gorputzen fenomenoak azaltzeko. Aipaturiko ikerketaren parte teorikoari izena emateko jatorrian erabili arren, behaketa astronomikoetara azalpen fisikoa emateko beharrak eraman du termino astronomiak eta astrofisika era baliokidean erabil daitezela. Behin "arrazoi zerutarren" parte diren elementuak Lurra osatzen duten berak zirela eta haiengana fisikako lege berek ematen dutela ulertu zenez gero, astronomiak ikusitako fenomenoetarako fisikaren aplikazio bat bezala astrofisika jaio zen. Astrofisika, bada, oinarritzen da fisikako eta kimikako legeak unibertsalak direla, Hau da , unibertso guztian berak diren onartzean.
Astronomoen gehiengoa (baizik eta guztiak) dute fisikako prestaketa sendo bat eta behaketak bere testuinguru astrofisikoan jartzeak beti dira, beraz astronomiaren alorrak eta astrofisika maiz lotuta daude.

Historia

Astrofisika modernoa jaiotzen da egindako eta J. von Fraunhofer-ek (1787-1826k) XIX mendearen hasieretara Eguzkitako argiaren gainean analizatutako behaketekin, zein espektroskopio bat (argia bere funtsezko koloreetan deskonposatzeko aparatu gaia) zeharkatuz, eragiten du zeinen gainean lerro bertikalak, oraingo elementu kimikoetako batzuetako oinatza eguzki-atmosferan direnak, gaininprimatzen diren mamu jarraitua. Adibidez, hidrogenoa eta sodioa. Aurkikunde honek sartu zuen zeharkako analisiko metodo berria, izar urrunetako konstituzio kimikoa ezagutzea eta haiek sailkatzea baimentzen dueneko